System zarządzania jakością oparty o ISO 9001 był wdrażany poprzez firmy zbrojeniowe. Specyfika tych organizacji wyklucza dostarczenie wadliwych wyrobów, konieczna więc była dokładna kontrola każdej sztuki produktu, aby zapobiec błędom. Wiązało się to z ogromnymi kosztami. Proces kontroli jakości był powiązany poważną ingerencją w wyrób. Jedynie próba niszcząca mogła dowodzić jakości produktu. Zastosowanie metod statystycznych jedynie trochę poprawiło efektywność kontroli. Wdrażanie systemów jakości dotyczących jedynie niektórych zakresów działania nie umożliwiało zapewnienia właściwych parametrów produktów. Od czasu opublikowania normy PN-EN ISO 9001:2009 możliwa była powolna zmianę podejścia do jakości produktów. Głównymi zaletami wynikającymi z tych norm są pomiędzy innymi: normalizacja podejścia do wszystkich kontrahentów niezależnie od rodzaju dostarczanego produktu, wybór standardy w zależności od rozmiaru realizowanych zadań, ideę zapewniania jakości jako dodatek dla kontroli końcowej, uznanie pozaprodukcyjnych czynników wpływających na jakość.
